ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΚΑΙ Η ΑΝΟΙΞΗ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ

Τέλος οι γάτοι???

Μια δικιά μας παροιμία λέει «λείπει ο γάτος , χορεύουν τα ποντίκια». Α μη τι άλλο η σύγκριση της λέξης “ποντίκια” για το σύνολο των τενιστών είναι σίγουρα άσχημη και σοβινιστική. Άλλα δεν εννοώ ότι  εκτός των Ναδάλ, Τζόκοβιτς, Φέντερερ και Μάρεϊ, όλοι οι υπόλοιποι τενίστες είναι τόσο κατώτερου επιπέδου, η επιμονή τους όμως και τα αποτελέσματά τους στα Grand Slam τους κάνουν “αήττητους” “θεούς”, Ειδικά για τα Masters εκεί η παντοκρατορία είναι ακόμη πιο δυνατή και κυρίαρχη. Αλλά μήπως η χρυσή εποχή τους πέρασε? Βέβαια για να είμαστε και δίκαιοι ο Ναδάλ δεν ήταν παρόν σε αυτό το Grand Slam αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι φέτος για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια είχαμε τελικό  Grand Slam χωρίς την παρουσία των πάντων παρόν «γάτων» (Ναδάλ, Τζόκοβιτς, Φέντερερ και Μάρεϊ) και 2 νέους νικητές Grand Slam σε μια χρονιά κάτι που είναι ακόμη πιο σπάνιο.

Τσίλιτς εναντίων Νισικόρι ένας τελικός Grand Slam για την ιστορία ή ένας προάγγελος μελλοντικών εξελίξεων. Η ιστορία σίγουρα θα μας ξεκαθαρίσει το ομιχλώδες τοπίο, για αυτούς που είχαν προβλέψει αυτόν τον τελικό τότε ίσως είναι οι μοναδικοί που έχουν το χάρισμα να γνωρίζουν το μέλλον, γι αυτούς το τοπίο δεν είναι ομιχλώδες αλλά πεντακάθαρο. Πόσοι λοιπόν είναι αυτοί?? 10, 20, 30 άτομα πόσα….. Η αλήθεια πιστεύω είναι ότι όλοι πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν το επόμενο βήμα και να φτάσουν σε έναν τελικό Grand Slam ή ακόμη και να το κατακτήσουν (εννοώ για το τοπ 20 του ATP Ranking) αλλά η αλήθεια είναι οτι είναι ένας τεράστιος Γολγοθάς, πόσες φορές ο Τζόκοβιτς, ο Φέντερερ, ο Ναδάλ, ο Μάρει, ήταν στα πρόθυρα να αποκλειστούν νωρίς ή πιο μετά η ακόμη και να χάσουν το τρόπαιο. Πάρα πολλές φορές και ο Φέντερερ στο USOPEN με τον Μονφίς αντίπαλο, όπως δήλωσε στην συνέντευξη μετά το παιχνίδι παραδέχτηκε ότι είπε στον ευατό του “OMG χάσαμε, ας χάσουμε με στύλ τουλάχιστον” μετα τα 2 ματς πόιντ του Μονφίς αλλά και το μεγάλο πλεονέκτημα που είχε ο Γάλλος, του να είσαι μπροστά με 2-0 σετ. Και έτσι αυτά και με αυτά η “μεγάλοι” μάτωσαν σε αυτό το Grand Slam, οι εκπλήξεις ήταν για τους περισσότερους αναπάντεχες αλλά για αυτούς που πίστευαν ήταν εξιλέωση, των κόπων τους, της επιμονής και της θέλησής τους.

Τι επιφυλάσσει το αύριο λοιπόν?

Είναι τα 17 Grand Slam για τον Φέντερερ ταβάνι και απλησίαστος αριθμός για τους υπόλοιπους “μεγάλους”?

Τι να σας πω δεν ήμουν από αυτούς που πίστευαν σε αυτόν τον τελικό (άσχετα αν πίστεψα στην νίκη του μετέπειτα νικητή του τελικού). Αυτό όμως που πάντα πιστεύω είναι ότι, όλα έχουν ένα τέλος και κανένας δεν είναι ανίκητος. Και σαφώς πιστεύω ότι ο Τζόκοβιτς θα πάρει και άλλα Grand Slam και ίσως ξεπεράσει τα 10 γιατι είναι απο σπάνια μάρκα αθλητή και όσο παίζει τένις και είναι υγιείς όλοι θα τον φοβούνται, αλλά και ότι ακόμη ο “Βασιλιάς” Φέντερερ θα είναι στα φαβορί για το Wimbledon Open του χρόνου αλλά και ίσως του παραχρόνου και όσο έχει όρεξη και συνεχίζει και παίζει στο τουρ πάντα θα είναι μια απειλή που σπέρνει τον σεβασμό και γεμίζει τα στάδια. Πιστεύω επίσης οτι ο Μάρεϊ έχει ακόμη χρόνια μπροστά του να κερδίσει 1-2 Grand Slam και τέλος ο μεγάλος Ισπανός αθλητής Ναδάλ όσο είναι υγιείς έχει την δυνατότητα να φτάσει ίσως τον Φέντερερ στα Grand Slam και ίσως να αναδειχτεί αυτός ο “Καλύτερος όλων των εποχών” και ίσως φυσικά να είναι για πολλά χρόνια ακομή το μεγάλο φαβορί για το Roland Garros. Πολλά -ίσως- ….είχαν οι προτάσεις μου έτσι...αλλά όπως σας είπα δεν έχω το κληρονομικό χάρισμα να γνωρίζω το μέλλον. Αλλά όσο πιστεύουμε στις δυνατότητες των νέων τενιστών και όσο οι ίδιοι πιστεύουν σε αυτές τα πάντα είναι πιθανά, ποίος ξέρει ίσως η νέα χρονιά μας κρύβει εκπλήξεις όχι μόνο στα ημιτελικά η στα τελικά ενός Grand Slam αλλά και πιο νωρίς, μάλλον ήρθε η εποχή όπου η ¨”Χρυσή Εποχή” των “μεγάλων” πλέον έφτασε στο ζενίθ.
Η νέα εποχή ελπίζω να είναι εξίσου ενδιαφέρουσα.